آداب غذا خوردن در قدیم و زمان حال و انواع غذاهای قدیم و جدید (17 صفحه word قابل ويرايش و آماده پرينت) - فروشگاه اینترنتی خرید دانلود

آداب غذا خوردن در قدیم و زمان حال و انواع غذاهای قدیم و جدید (۱۷ صفحه word قابل ويرايش و آماده پرينت)

سرفصل ها

( آداب غذا خوردن در قدیم و زمان حال و انواع غذاهای قدیم و جدید)

(۱۷ صفحه word قابل ويرايش و آماده پرينت)

فهرست :

مقدمه

آداب غذا خوردن در قدیم

آداب غذا خوردن در زمان پیامبر اکرم(ص)

آداب خوردن در روایات

آداب غذا خوردن در زمان حال

نگاهی‌ بر غذای‌ ایران باستان

نوع غذاهای امروزی

مشكلات غذاهای آماده امروزی براي مصرف كننده

منابع (اینترنتی)

مقدمه :

در آيين ايران باستان بايد در سر خوان خاموش بود و در هنگام غذا خوردن سخن گفتن شايسته نيست.

در گذشته نيز مانند امروز در سر غذايروزانه چنداندرنگ نمي كردندو اگر سخني به ميان مي آمد نمي بايستي دهان پرباشد و بناچار در سخن گفتن چيزي از دهان بيرون افتد.

ديگر اينكه در آيين ايرانيانباستان بايستي پيش از غذا و پس از آن هر يك با آبي جداگانه دست خود را بشويند نهاينكه همه در يك تشت يا لگن دست خود پاك كنند آنچنان كه در هنگام خورش در يك كاسه دست فرو نمي بردند و چند تن از يك جام نمي نوشيدند.

اينها آدابي بود كه در ميان همه ايرانيان كه زرتشتي بودند رواج داشتولي نزد برخي ديگر كه به اين آئين باستاني رشك ميبردند نكوهيده بشمار رفته و نوشتهاند كه بايد بر خلاف آنها رفتار كرد تا كاري همانند زرتشتيان انجام نداده باشند!

آداب غذا خوردن در قدیم
ايرانيان مانند همه مردم سرزمينهاي ديگر جهان با انگشت خود غذا مي خوردند (رسم با چنگال غذا خوردن از قرن يازدهم ميلادي بكار گرفته شد).

از ديگر آدابايرانيان در هنگام غذا خوردن برسم گرفتن و باژ گرفتن بود و همچنين پس از غذا بهعنوان سپاسگزاري سخناني مي گفتند.

يك قطعه كوچك پهلوي كهسور سخنناميده مي شود از روزگار ساسانيان به مارسيده است.

ايرانيان پيش و پس از خوردن دستهاي خود را درظرفهاي جداگانه ميشستند.

پيش از خوردن از خداوند سپاسگزاري مينمودند.

در هنگام خوردنگفتگو نميكردند.با آرامش بر سر سفره مينشستند و در حال راه رفتن غذانميخوردند.

اما خاموشي ايرانيان در سر خوان موضوع اصلي اين گفتار است. درنوشتاري كه از گذشتگان نقل شده باز گفته ميشود:
۱- باژ گرفتن ايرانيان در سر خوان واز هر گونه سخن پرهيختن در آيين چنين بود. آنگاه كه براي پادشاهان ساساني خوان ميگستردند آنان باژ مي گرفتند و كسي سخن نمي گفت تا آنگاه كه از سر خوان بر خيزند اگركسي در سر خوان ناگزير بايستي چيزي بخواهد بجاي سخن بايستي به اشارت بخواهد.